Rozdział 6/ Leć wyżej, a zobaczysz.

♥♥♥

Martina

Oh, tak bardzo się cieszę, że tata sięz zgodził!

Zadzwoniłam już do Agnese i Carli, dzięki czemu... 

No właśnie, co ja mam teraz zrobić? 

W ostatnim momencie przypomniało mi się, że jutro śpimy u Carli. Postanowiłyśmy, że do wyjazdu przygotujemy się razem. Pójdziemy na zakupy, pewnie zaliczymy KFC, spakujemy się, pogadamy i zaplanujemy wyjazd. Po chwili zamyślenia postanowiłam napisać coś w pamiętniku.

"Wiem, że istnieją chochliki i elfy

  i że próbowanie jest lepsze niż nic.

  Nie zatrzymuj się, nie pilnuj niczego,

  Leć wyżej, a zobaczysz.

  Idę tam, gdzie wieje wiatr.

  Dzisiaj mówię to, co czuję.

  To jest mój czas

  I idę tam, gdzie chce."

Niedługo później wyciągnęłam keyboard i zaczęłam grać.

Angie

A jednak, German zrobił to! Pozwolił jej, bez moich argumentów.

Byłam w szoku. To nie było do niego podobne. 

Moją radość jednak przerwała jakaś cudowna muzyka dochodząca z góry.

"To pewne, że słyszałeś mnie mówiącą.

O tym, co można zrobić,

o magii, którą ma spiewanie.

I bycie tym, kim chcesz być.

Już nie ważne, co mogłoby się stać,

Tylko to, co masz do zrobienia,

kolor, którego użyjesz do malowania,

to co myślisz, i pędzel."

Te słowa mnie wzruszały. 

Chciałam wiedzieć, kto jest ich autorem.

Szłam powoli za dźwiekami muzyki. Minęłam już schody. Otworzyłam drzwi.

Martina

Usłyszałam dźwięk naciskanej właśnie klamki.

Do pokoju weszła Angie.

- Tini, to TY śpiewałaś? - zapytała.

- Tak Angie. - odpowiedziałam.

- Nie rozumiem, skąd u ciebie pomysł na coś tak pięknego?

Nim się spostrzegłam leżałyśmy na łóżku i zaczęłyśmy oglądać album ze zdjęciami.

W pewnym momencie powiedziałam:

- Bo w życiu już tak jest Angie. Leć wyżej a zobaczysz.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Jestem beznadziejna...

Krótkie i głupie ;(

Dawno nie było rozdziału, a ten pisałam na szybko.

SORRY

Mrs.Blanco